محرم ماه پیروزی معنویت بر مادیات ، ماه پیروزی بر نفس ،عاشورا یعنی از خود گذشتگی ،فدا شدن و سپر شدن،سپر بلایی که دیگران را در گرداب خود فرو نبرد ،بلایی که اسبابش پشت پا زدن به اعتقاد و مذهب و دامن زدن به ظلم و جور است آری مردی از تبار خاک به افلاک رسید تا اسلام زنده بماند همانگونه که فرمود من برای احیاء امر به معروف و نهی از منکر قیام کردم بعضی می پنداشتند آقا به کعبه پشت کرد و به سرزمین کربلا رفت غافل از اینکه گاهی از بزرگ باید گذشت و به جست و جوی بزرگتر رفت او به دنبال هدف والا رفت و در این راه همه چیز خود را فدا کرد فرزندان رشیدش که پاره های تنش بودند جلوی چشمانش پرپر شدند و فقط زمزمه ی رضاء برضاک شنیده می شد به راستس آیا از خود پرسیده اند چه چیز این سختی را آسان و به سان عسل شیرین می کند و این همان عشق به پروردگار و در راه رضای او تسلیم بودن است.

به یادآور لحظه فراموش نشدنی را که امام حسین (ع) خون گلوی نازدانه علی اصغر را به آسمان پاشید و فرشته های آسمان آنرا به منزله تبرک با تمام وجود پذیرفتند دو قطره ای از آن خون به زمین بر نگشت.هر وقت این صحنه در ذهنم تداعی می شود بغض گلویم را می فشارد و دلم تکان می خورد وقتی از رنج های عاشورائیان می نویسم دلم هوای مولایی می کند که منتقم خون حسین(ع) است منتقم هتک حرمت به محمد و ال اوست اگر از من بپرسید غریب تر از امام حسین (ع) کیست می گویم صاحب الزمان (عج) ، امام حسین علی اکبر(ع) و علی اصغر داشت علمداری چون عباس داشت ولی عباس امام زمان (عج) کیست،علی اکبر و علی اصغر(ع) امام زمان(عج) کیست،بیایید این بار به جای (ادرکنی یا مهدی) بگوئیم (ندرکم یا مهدی) غم پریشانی مهدی جان را بهنگام ارتکاب شیعه به گناه درک کنیم امام حسین(ع) قیام کرد تا رنگ انسانیت به سیاهی نرود و لوح معرفت لکه دار نشود کربلا جایی بود که خفتگان بیدار شدند و بعضی هم که خفته بودند در خواب جهل تا ابد ماندند آنجا که تجلیگاه عشق و ایثار بود به فرموده مقام معظم رهبری زنده نگهداشتن یاد شهید کمتر از شهادت نیست همان شهیدی که در وصیت نامه اش گفت سرخی خونم را به سیاهی چادرت به امانت گذاشتم بیایید امانتدار خوبی باشیم و اعتقادات خود را با تمام وجود قبول داشته باشیم و عزممان را جزم کنیم .

در آخر کلام قضاوت را به عهده شما می گذارم آیا مکتب عاشورا پس از گذشت قرن ها زنده ماند یا آن مکتب های دروغین و بی اساس؟